รีวิวประสบการณ์การไปคอนเสิร์ตของBTS ครั้งแรก!

รีวิวประสบการณ์การไปคอนเสิร์ตของBTS ครั้งแรก!

   เราจะมาพูดเกี่ยวกับการไปคอนเสิร์ตบีทีเอสนะคะ ^^  จะทรมาณ ดีใจ ทรหดขนาดไหนลองอ่านดูนะคะ สำหรับใครที่มีแพลนจะไป ลองมาอ่านของเราดูได้นะคะ อย่าช้า....ไปค่ะ โกโก!

เสต็ปแรก

1.การขออณุญาติจากพ่อแม่

    เราต้องบอกก่อนเลยว่า เราได้ไปง่ายมากเลยค่ะ เพราะแม่เราก็เป็นอาร์มี่(แฟนคลับ)เหมือนกัน ตอนเเรกเราชวนแม่คุยเรื่องบังทันเฉยๆ แล้วซักพักแม่ก็พูดขึ้นมาว่า "ถ้ามีคอนเสิร์ตจะให้ไปเลยนะ " ซึ่งช่วงนั้นใกล้กดบัตรพอดี เราก็เลยขอว่า เออ เนี่ยใกล้กดบัตรแล้วนะแม่ ตอนแรกก็ตกลงกันอยากอยู่ แต่ด้วยความที่แม่ได้พูดแล้ว  ก็เลยยอม

 

(คิคิ ^^ )

เสต็ปที่สอง

2.การกดบัตร!

   อย่างที่บอกนี่เป็นครั้งแรก รวมไปถึงการกดบัตรด้วย... เราไม่เคยเข้าใจเลยว่าการกดบัตรเป็ยยังไงได้ยินแต่เค้าบอกกันมาว่า กดบัตรยากอย่างงั้นอย่างงี้ เรารู้นะว่ามันยากแต่คือเราคิดว่า เออ มันคงจะไม่เกินความสามารถเราหรอก แต่ที่ไหนได้ตอนนี้ เราซึ้งแล้ว... ยากจริงๆค่ะ

เรากับพี่และก็เพื่อนอีหลายคนช่วยกันกดแต่ก็ไม่ได้ เราคิดว่าเราจะนกซะแล้ว เราเลย เอ้อ รอรอบบัตรหลุดก็ได้ ....... 4 ชม.ผ่านไป รอบนี้มาดูอีกรอบเพราะว่ามารอบัตรหลุด ตอนแรกพี่เราเห็นว่าง4ที่พอดี พี่เราก็กดแต่กดไม่ได้(เพราะมีคนอีกคนกดแย่ง) เราก็เลย อือ..นกแน่ๆเลย แต่ซักพัก เพื่อนของพี่ก็ทักมาบอกว่ากดได้แล้ว! นี่แบบห้ะ แล้วแบบได้ตรงไหนๆ พี่เค้าก็บอกโซนLแถวJ เอ้ะ นั่นมันที่เดียวกันกับที่พี่เรากดไม่ได้เลย ใช่..พี่เราแย่งกันกับเพื่อน ฮ่าฮ่าฮ่า 

ที่นี้แหละ อ้าาาาา ดีใจมากๆเลยค่ะ เยส! สำเร็จแล้ววว

เสต็ปที่สาม

3.รอวันค่ะ

การรอก็ไม่มีอะไรมากค่ะ นั่งนับวันรอ ซักกระเป๋า ซ้อมเเฟนช้าน ฟังเพลง เข้าทวีตตอนเค้ามาถึงไทย พอวันที่22 เมษายน เราก็ ไป กทม.ค่ะ ก็ไปนครชัยแอร์ ปกติ ฮ่าฮ่าฮ่า

รอจริงจังมากค่ะ

เสต็ปที่สี่!

4.วันที่เราจะได้ไปหาบังทันน!

    เราตื่นแต่เช้า ตื่นมานี่ก็อาบน้ำแต่งตัว ทำทุกอย่างบลาๆๆ แล้วเราก็ไปรอแท็กซี่ตรงหน้าหมู่บ้านค่ะ  ง่าา ตอนแรกเราก็เกร็งๆนะ แบบว่า ก็กลัวแท็กซี่อยู่แต่ดีที่เราเจอคุณลุงใจดี เราเลยโล่งเลย ..... ปู้นน 9โมงกว่าๆมาถึงแล้วว เราเหยียบอิมแพคเป็นครั้งแรก เราตื่นเต้นมาก มองไปรอบๆเราเจอแต่อาร์มี่ ตอนนั้นแบบ อ้าา รู้สึกดีจัง นี่สิโลกของเรา ง่าาาา พอถึงปึ๊ปเราก็ไปช็อปของหน้าคอนก่อนเลยค่ะ แล้วก็ซื้อของฝากเพื่อน ซื้อเสร็จก็ไปนั่งรอตรงหน้าเวทีที่เค้าจัดเตรียมไวให้ ง่าา เราไปใต้อิมแพครู้สึกดีมากๆ เพลงที่เปิดก็มีแต่เพลงของบังทัน นี่สิใช่เลยย เรารอไปเรื่อยๆ ออกไปถ่ายรูปบ้างรอเวลา นนั่งกินขนมด้วย ไปรับของแจกด้วย แต่ทั้งวันเราอยู่ได้ด้วย เถ้าแก่น้อยครึ่งซอง กับ ขนมกูลีโกะ โคนๆนิ่มๆ1โคน แล้วก็รอต่อปายย แล้วก็จะมีพวกพี่ๆมาโคฟเวอร์เเดนซ์ มันก็ช่วยได้นิดหน่อยไม่น่าเบื่อเลย เวลลาผ่านไปนานก็ใกล้ถึงเวลาแล้วหล่ะ ประมาณบ่าย3ประตูเข้าไปข้างในก็ทยอยเปิด คนก็พากันต่อแถว แต่ตอนนั้นเรามืดแปดด้าน เราไม่รูจะไปทางไหน เดินวนๆ ยืนๆอยู่อย่างนั้น แล้วเราก็เลยไปถามสตาฟว่าไปทางไหน พี่แกก็พูดไม่รู้เรื่องอีก เห้อออ แล้วแบบง่าา เหนื่อยย ร้อนน ท้องร้อง เมื่อยหลังมากก แบบว่า อยากกลับบ้านมากก แล้วพี่ที่ไปด้วยก็ไม่ได้เรื่องเลย หุ้ยๆ 

เสต็ปที่ห้า

5.เวลาสนุก!

    หลังจากที่เรารอ เราก็เลยไปถามคนแถวนั้น เชื่อมั้ยเราทักแต่คนจีนเลยหล่ะ555 ไม่ค่อยมีคนไทยเลย กว่าจะทักถูกนี่ im sorry ไปหลายรอบเลย5555 เอาหล่ะเราก็เลยไปต่อแถวขึ้นชั้นสอง เราก็ต้องเจอการ์ดตรวจกระเป๋าแหละค่ะ ขนมในกระเป๋าเราถูกเอาออก ... ฮือ จะร้องไห้ TT 555 เราตื่นเต้นเกินกว่าจะมาเสียดายขนม แล้วเราก็ได้ขึ้นไป นี่สิน่ะคอนเสิร์ต เข้าไปก็ไปนั่งรอซักพัก ท้องร้องค่ะ ปัญหามาก... ร้องหนักด้วยความที่ข้าวเช้ากินแค่หมูปิ้ง แล้วก็กินขนมนิดหน่อย น้ำก็จิบของพี่เอา ทรมาณเวอร์555 แต่พอวีทีอาร์ขึ้นมาเท่านั้นแหละ ทุกอย่างหายเป็นปลิดทิ้ง เราแฟนช้านตามเพลงนั้น มีโมเม้นฮาฮาของเพื่อนอาร์มี่ที่กรี๊ดแข่งกัน5555555

พอไปปิดและไฟสีๆขึ้นมาปุ๊ป ทุกคนก็เปิดแท่งไฟ แล้วก็กรี๊ด แบบ โอ้ยย นี่สิ ซักพักก็มีวีทีอาร์เริ่มคอนขึ้นมาซักประมาณ5นาที พอผ้า(ที่ปิดเวที)ร่วงลง! ฟึบ! ช็อคค่ะ สามีทั้ง7 ปกติเราก็ดูเขาผ่านจอแต่นี่ตัวเป็นๆ ใช้ลมหายใจร่วมกัน ช็อคค่ะช็อค อร้ายยยยย FUN!!!

แต่เวลามีความสุขก็ผ่านไปเร็วเสมอ...

เสต็ปที่หก
6.หมดเวลาสนุก...

    เค้าบอกว่าเวลาสนุกมักผ่านไปเร็วเสมอ ท่วงท้ายเป็นตอนเเห่งโปรเจคแล้วก็การบ้ายบาย

นี่ร้องไห้เลย5555 ใครจะไม่ร้องเล่าและบังทันก็ลงไป ถึงเวลาแล้ว กลับบ้าน! นี่ถือเป็นเหมือน ประสบบการณ์ชีวิตเราเลยนะ เราตันมากๆ คอนเลิกทุ่มกว่า เราออกมา คนเยอะมากกกก แท็กซี่ก็เต็มหมด รถก็ติด มันเลวร้าย(สำหรับเรา)มากๆ เด็กต่างจังหวัด ไม่รู้อะไรเลย ลองทุกอย่าง ตอนแรกเรารอรถตู้แล้วแถวยาวมากก รอไปชั่วโมงนึงก็ยังไม่ถึงคิวได้ขึ้นรถ ในสมองแบบ จะได้กลับบ้านมั้ยๆๆๆ เราเลยข้ามถนนมองหาแท็กซี่ แล้วก็เจอมีว่างเปิดอยู่ เลยถามว่า โทษนะคะไปรังสิตมั้ย คนขับบอกว่า อื่มม ไปนะ แต่ราคาไม่ได้ตามมิเตอร์นะน้อง เราก็เลยถามว่าเทาไหร่.... 700ไหวมั้ย บ้าไปแล้ววว อิมเเพคไปรังสิต700 จะใจร้ายไปแล้ว เราก็เลย อ่อ งั้นไม่เป็นไรค่ะ แล้วก็วนๆอยู่แถวนั้น อีกชั่วโมงนึง ในประเป๋าโทรศัพท์นี่สั่นเป็นเจ้าเข้าเลย...เปิดดู อ่อ บังทันรัวทวิต แต่ตอนนั้นไม่มีอารมณ์ดูเลย คิดแบบ จะได้นอนนี่มั้ย แบบ นอนนี่แน่เลย พี่เลยอ่ะ ป้ะ ขึ้นรถเมล์ไปลง ปากซอยก็ได้เลยไป ... ปรากฎว่า พี่จินไลฟ์ อื้มมม ไม่มีอารมณ์ดู แต่คนข้างๆก็ใจดีนะ เหมือนแบบคุยๆว่า พี่จินไลฟ์ ^^ พอถึงปากซอย  บร้ะ! นี่ต่อแถวรอแท็กซี่หรือต่อแถวซื้อของเซล มันยาวมากๆ ก็เลย อ่ะต่อๆไปเหอะ ต่อไปครึ่งชั่วโมง ก็ไม่มีวี่เเววว่าเเถวจะขยับเลย ..... เราเลยหาทางอื่น เอาก็อยู่อย่างนั้นแหละ แล้วก็ไปเจอรถตู้จอด เราเลยถามว่าไปไหน ลุงเค้าก็...เหมือนพูดไม่ดังอ่ะ เราก็ฟังไม่ได้ใจความ ได้เเค่ รอขึ้นเลยๆๆ เราก็งงๆ เลยเดินกลับไปหาพี่ที่ต่อแถวอยู่ แล้วก็มีพี่วินใจดีคนนึงขับมาถาม ไปไหน เราเลยบอกไปรังสิต เค้าก็บอก ไปมั้ย คนละ150 เนี่ยลดแล้ว ปกติไปคนละ200 เราก็เลย เอาว่ะ ได้แล้ว ได้กลับแล้ววว แต่มันก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น คือเราตัวใหญ่ พี่คนขับก็ตัวใหญ่ พี่เราก็ไม่ได้เล็กมาก แล้วแบบ ปวดก้นมากๆ ง่าาา ก็ขึ้นรภฃถไป คุยกับคนขับไป ชวนคุย ถูกคอมากๆ พี่เค้าเล่าทุกอย่างเลย ใจดีมากๆ คือถ้าเราไม่เจอพี่เค้าเราก็คงไม่รู้จะกลับบ้านยังไง  เราขอพี่เค้าให้แวะเซเว่นพี่เค้าก็แวะให้  ใจดีสุดๆไปเลย! 

นั่งไปเรื่อยๆ เราปวดกันมากกกกกกกกก ขับไปขับมา เอ้ะ นี่ไม่ใช่ทางไปบ้านนะ เอ้า ผิดที่

รังสิต บ่แม่น ลำลูกกาา โอ้ยย ทีนี้ก็ปวดก้นเพิ่มอีก โอ้ยยย ปวดมากๆๆๆ นั่งรถกับพี่แกประมาเกือบชั่วโมง พอถึง เราถามพี่แกว่า เท่าไหรคะ พี่แกก็บอก แล้วแต่เถ้อะ เท่าไหร่ก็ได้ แบบ อ้าาา พี่คงเหนื่อยมากสินะ 555 หนักก็หนักปวดก้นก็ปวด เราก็เหลือตังไม่มากด้วยสิ ก็เลยให้พี่เค้าไป400 (ตอนแวะเซเว่นเราก็ซื้อน้ำให้พี่เค้านะ เจ๋งไปเลย^^) และแล้วสตอรี่วันนี้ก็จบลง เราถึงบ้านเกือบเที่ยงคืนค่ะ... พอน้องเปิดประตูให้ เราถอดรองเท้าแล้วทรุดเลย..

เราได้ประสบการณ์มามากเลยนะคะ

1.ได้เห็นความใจดีของคนที่เราไม่เคยรู้จัก
2.รู้จักการใช้ชวิต การเอาตัวรอดจากเหตุการณ์ที่คนเยอะ
3.รู้จักการผูกมิตรกับผู้อื่น
4.รู้จักคำว่าน้ำใจของคน
รู้จักมากกว่าสิ่งที่อยู่ในห้องเรียน มันเป็นวิชาที่คุณครูไม่ได้สอน


ขอปิดท้ายด้วยโปรเจคแล้วกันนะคะ^^

 BTS - Spring Day (봄날)
video by #พีชซับไทย